Po raz pierwszy w pisemnej formie Krawarze zostały udokumentowane v 1224r. Gmina Kouty, dziś dzielnica Krawarz, była po raz pierwszy wzmiankowana w 1238r. a trzecia dzielnica Dvořisko dopiero w 2. połowie 18 wieku. Pomiędzy laty 1224 i 1263 nad majątkiem Krawarz objęli rządy członkowie słynnego rodu Benešoviců (pierwotnie pochodzący z Beneszowa koło Pragi), którzy w swoim szlacheckim przydomku nazywali się „Władcami Krawarz“. Od 13 do 15 wieku ród ten należał do najbogatszych na Morawach, posiadał przykładowo Helfštýn, Fulnek, Starý Jičín, Plumlow i Strážnice. Z ich herbu wywodzi się znak miasta Krawarz – zawinięta strzała. W 2 połowie 13 wieku Benešovičtí zbudowali tutaj fortecę. Ostatnim jej właścicielem, wywodzącym się z tego potężnego rodu szlacheckiego, został Petr Strážnický z miasta Krawarz, który z powodu swego husyckiego wyznania w 1420 r. został zmuszony do sprzedaży rodzinnej rezydencji.
Za innego znaczącego właściciela majątków krawarzskich uważać można polskiego szlachcica i lekarza Michala Sendivoje ze Skorska, który dzięki bliskim kontaktom z dworem cesarskim, gdzie za panowania Rudolfa II zajmował się alchemią, otrzymał go w 1630r podczas wojny trzydziestoletniej. Po śmierci Sendivoja, w 1636r jego córka Weronika poślubiła Jakuba barona Eichendorffa i właśnie z rodem Eichendorfów rozpoczął się kolejny ważny etap Krawarz. W latach 1721 – 1728 Jan Rudolf Eichendorff przebudował swój zamek (na miejscu dawnej twierdzy) w stylu barokowym, w hildebrandtskim stylu (autor dzieła prawdopodobnie pochodził z kręgu znanych wiedeńskich architektów). Pomimo katastrofalnego pożaru, który miał miejsce 1937r, w tej postaci można go podziwiać do dziś,. Ród Eichendorffów posiadał Krawarzską siedzibę do 1782r, kiedy to sprzedał ją z powodu znacznych długów. Następnie szybko zmieniali się tutaj mniej ważni właściciele.
W 1742r. austriacka Cesarzowa Maria Terezja przegrała wojnę o Śląsk, a co za tym idzie również Krawarze a Kouty, które z całym Hlučínskem zostały przekazane do Prus. Dvořisko, które leży „za wodą“, (Hlučínsko posiada naturalną historyczną granicę na rzece Opawie), pozostało Austrii. Do ówczesnej Czechosłowacji tereny Hlučínska przyłączone zostały z powrotem dopiero w 1920r. W czasie okupacji Hitlerowskiej ponownie zostały częścią Rzeszy Niemieckiej. Kamieniem milowym w nowoczesnej krawarzskiej historii był rok 1960, kiedy po przyłączeniu sąsiednich gmin Kouty i Dvořisko stały się miastem Krawarze. Od 2003r. zarządza dziewięcioma gminami – Bolatice, Chuchelná, Koběřice, Kravaře, Rohova, Strahovice, Sudice, Štěpánkowice i Třebom.
