HISTORIA I ARCHITEKTURA ZAMKU

Jak to wszystko wyglądało… Krawarze, centrum małego majątku w zachodniej części Hlučínska, w pierwszych pisemnych wzmiankach wspomniane są w 1224r. a następnie w 1377 r. jako twierdza. Właścicielem była mocna odnoga rodu Benešoviců a do ich majątków należało dużo więcej włości na Morawach. Ci właściciele we swym szlacheckim przydomku nazywali się „Władcami Krawarz“. O ich doniosłym znaczeniu w historii naszego miasta świadczy fakt, iż herb tego rodu (zawinięta strzała) jest dzisiaj herbem miasta Krawarze.

Pierwszy szczegółowy opis rycerskiej siedziby pochodzi z 1632r., dzięki jej nowemu właścicielowi Michału Sendivojovi z Skorska. Był to niższy polski szlachcic i alchemik na dworze cesarza Rudolfa II. Skonfiskowane krawarzskie majątki otrzymał w darze dzięki bliskim kontaktom z dworem cesarskim. Jego córka i dziedziczka Maria Weronika wyszła za mąż za członka drobnoszlacheckiej Brandenburgii Jakuba z Eichendorffu. Małżeństwo to rozpoczęło ważny etap krawarzskich majątków, a przede wszystkim siedziby. Wzbogacający się ród do swego życia potrzebował większych i reprezentacyjnych pomieszczeń. Dlatego, w latach 1721 – 1728 Jan Rudolf Eichendorff postanowił przebudować i rozbudować zamek w stylu barokowym. Eichendorffowie byli właścicielami majątków do 1782r., kiedy z powodu znacznych długów siedzibę sprzedali hrabiom Schaffgotschom. Następnie do roku 1815 właściciele szybko zmieniali się.

W 1920r., po przyłączeniu Hlučínska do Czechosłowacji, zamek kupiło państwo i stworzyło tam szkołę handlową i gospodarczą. Tragiczny wpływ na architekturę miał pożar, który wybuchł z niedbałości w dniu 21 stycznia 1937r. Zniszczył on całe wnętrze, spalił się cały dach, runął sufit zdobiony freskami i sztukaterią, runęły wewnętrzne drewniane schody. Podczas wojny budynek był prowizorycznie zadaszony i do lat 50 był powoli rekonstruowany. Remont przebiegał do miesiąca maja 1970 r., kiedy to w zamku otwarto wojskowo – polityczną ekspozycję „Ostrawskiej Operacji”. Ekspozycja przetrwała do 1989r. Pod koniec 1990r. budynek wraz z parkiem przeszedł pod administrację miasta Krawarze, które w nim utworzyło centrum towarzyskie i kulturalne.

Architektura zamkowa

Obecna postać zamku Krawarzskiego wywodzi się z barkowej przebudowy, która miała miejsce w latach 1721 – 1728. Architekt nie jest znany, ale według jakości budynku najwyraźniej był to czołowy architekt wiedeńskiego dworu, Fischera z Erlachu albo Johann Lukase von Hildebrandt. Przebudowę przeprowadził mistrz murarski Georg Gabriel Gans z Krnova.

Efektem jego pracy jest czteroskrzydłowy budynek z piwnicą i wewnętrznym prostokątnym dziedzińcem z lodżią z arkadami. Zamek został konsekwentnie zaprojektowany w oś podłużną, w której są umieszczone dwa dominujące budynki – środkowy ryzalit we frontowym skrzydle oraz front parkowy, który tworzy kaplicę poświęconą Michałowi Archaniołowi. Z prawej i lewej jego strony wznoszą się dwie jednakowo wysokie czworoboczne iglice z latarnią, które krywają spiralne schody. Kaplica jako jedyna została oszczędzona przez niszczycielski pożaru, więc do dnia dzisiejszego możemy podziwiać jej bogatą dekorację, dokończoną w 1730r. Iluzoryczny fresk na suficie przedstawiający Wniebowzięcie Panny Marii z wielu świętymi i ze scenami alegorycznymi czterech kontynentów, jest dziełem ważnego przedstawiciela barokowych ściennych malowideł na Morawie i Śląsku F.Ř.I. Ecksteina. Ołtarz z dekoracjami i hebrajskim napisem JAHVE w Oku Bożym nad obrazem „Upadek Aniołów” stworzył opawski rzeźbiarz Jan Jiří Lehner.

Jedne z ostatnich przeróbek budowlanych miały miejsce za życia hrabiny Eufémie Renard, zd. Rudzińska z Rudna (Polska), która była właścicielką krawarzskich majątków pomiędzy 1844 – 1853r. Nad ryzalitowym wejściem hrabina nakazała posadowić masandrowy dach, otwarła bibliotekę a korytarz zamku na piętrze został ozdobiony mozaikową posadzką. Na jednej z tych posadzek, znajdującej się na górnym podeście schodów zamkowych, przedstawione są herby Renardów i Rudzińskich.